Wzdręga (Scardinius erythrophthalmus)

PRZYNĘTA: czerwone robaki, denrobena, białe robaki, miękki pokarm roślinny, owady

RODZINA: karpiowate

WYSTĘPOWANIE: cała Europa bez Półwyspu Iberyjskiego, północnej Skandynawii, Krymu, Szkocji; w Polsce występuje pospolicie

SIEDLISKO: dolny, spokojny bieg rzek; miejsca z szerszą, ciepłą, stojącą lub wolno płynącą wodą; w jeziorach stanowiska zarośnięte, zazwyczaj blisko brzegów

BUDOWA ZEWNĘTRZNA: wysokie, lekko bocznie spłaszczone, pokryte dużą łuską ciało; dwa szeregi zębów gardłowych; grzbiet ciemnozielony, boki srebrzyste, charakterystyczny mosiężny połysk, płetwy czerwone, żółta tęczówka oka; długość ok. 22-25 cm, waga do 300 g

POKARM: miękki pokarm rośliny, owady

TRYB ŻYCIA I ROZRÓD: ryba bytująca w większych gromadach, tuż pod powierzchnią wody, gdzie poszukuje pokarmu; tarło kilkakrotnie w maju i czerwcu; ikra przyczepia się do roślin; dojrzałość płciowa w wieku 2-4 lat; ryby dożywają nawet 20 lat

TECHNIKI ŁOWIENIA: lekkie wędzisko 3,5-5,5 m, kołowrotek o ruchomej szpuli, wystarczy 50 m żyłki 0,1-0,2 mm, czuły spławik, nieduży haczyk 10-16
a) na przepływankę z wyważonym spławikiem i przynętą prowadzoną przy dnie lub tuż nad dnem
b) na przystawkę bez spławika
c) metoda podnoszenia i opuszczania przynęty

REKORDOWY OKAZ: 1,69 kg, 46 cm

LIMIT DZIENNY: 5 kg

PORADY DODATKOWE: mięso wzdręgi jest ościste i nie należy do najsmaczniejszych; w jeziorach wyjątkowo można ją złapać na małego żywca; często mylona z płocią; spotykana w towarzystwie płoci i małego karpia; pod wieczór widoczna tuż pod powierzchnią wody, gdzie poszukuje owadów; zazwyczaj trzyma się blisko brzegów

Idealna przynęta to: