Płoć

Występowanie:

cała Europa z wyjątkiem północnej części Wysp Brytyjskich, Skandynawii, Półwyspu Pirenejskiego i Apenińskiego, Syberia; w Polsce: jeziora nizinne, zbiorniki zaporowe, stawy, rzeki z wolnym nurtem

Siedlisko:

preferuje cieplejsze i głębsze wody o spokojnym prądzie, niższe odcinki rzek, twarde dno; spotykana w wodach granicznych na styku płycizn u głębin, wód płynących i stojących; latem na płyciznach; gdy temperatura wody spada, wybiera stanowiska głębsze

Pokarm:

pokarm roślinny i drobne bezkręgowce

Tryb życia i rozród:

żyje w dużych gromadach; tworzy kilkanaście podgatunków, z czego część na stałe przebywa w wodach słodkich, część zaś żeruje w morzu, a na tarło udaje się do słodkich wód; tarło w kwietniu lub maju w płytkich miejscach; ikra przykleja się do ubiegłorocznej roślinności; u samca w czasie rozrodu wysypka tarłowa

Techniki łowienia:

sprzęt przede wszystkim czuły: lekkie teleskopowe wędzisko 4-10 m, kołowrotek ze szpulą stałą, żyłka 0,15-0,25 mm, haczyki nr 8, delikatny i dokładnie wyważony spławik (sprawdza się spławik z drutu z przesuwanym obciążeniem)
a) przepływanka z wyważonym spławikiem i przynętą prowadzoną po dnie lub zaraz nad dnem
b) metoda na przystawkę bez spławika – w przypadku okazów trzymających się dalej od brzegu
c) pionowe spinningowanie

Dodatkowe porady:

połowy od początku czerwca do jesieni, z wyjątkiem upalnych dni latem; zalecane nieduże, ale systematyczne nęcenie; płoć bardzo nieufna i ostrożna; kluczowe jest szybkie rozpoznanie brania; dobre efekty przy przynęcie dotykającej dna lub zawieszonej tuż nad nim, poruszanej od czasu do czasu; należy pilnować, aby żyłka była stale naprężona, aby można było zaciąć przy pierwszym drgnięciu spławika