Karaś (Carassius carassius)

PRZYNĘTA: czerwone robaki, denrobena, białe robaki, ziemniaki i kukurydza, ciasto

RODZINA: karpiowate

WYSTĘPOWANIE: cała Europa z wyjątkiem zachodniej i południowej Francji, Szwajcarii i Włoch; w Polsce w rzekach i zbiornikach wodnych, oprócz potoków z szybkim nurtem i akwenów górskich

SIEDLISKO: różnego rodzaju drobne i płytkie zbiorniki wodne: starorzecza, torfianki i glinianki; preferuje zbiorniki o bujnej roślinności, płytkie części dużych jezior, a także małe jeziora o ciepłej wodzie i obfitej roślinności

BUDOWA ZEWNĘTRZNA: wysokie, krótkie, bocznie spłaszczone ciało o dużej łusce; mały otwór gębowy i jeden szereg zębów gardłowych; barwa grzbietu brunatnozłocista, z zielonkawym połyskiem; płetwy piersiowe i brzuszne lekko zaczerwienione; brzuch od barwy żółtawej po brudnobiałą; wysoka płetwa grzbietowa nawet z 25 promieniami; długość do 35 cm, waga z reguły nie przekracza 250 g, choć zdarzają się okazy ważące 2,5 kg

POKARM: fauna denna: wioślarki, jętki, wodopójki, plankton; rośliny

TRYB ŻYCIA I ROZRÓD: ryba odporna – toleruje niski poziom tlenu w wodzie, zakwaszenie i złe warunki środowiskowe; zimę spędza w stanie śpiączki zimowej, zakopana w mule; tarło od maja do lipca – w tym czasie kilkakrotnie składa ikrę w miejscach o obfitej roślinności

TECHNIKI ŁOWIENIA: wędzisko 3-4 m wyposażone w bardzo czuły spławik, żyłka 0,12-020 mm, haczyk nr 10-13
metoda - głównie na przepływankę

REKORDOWY OKAZ: 4,05 kg, 54 cm

LIMIT DZIENNY: 5 kg

PORADY DODATKOWE: wskazane nawet kilkudniowe nęcenie łowiska, najlepiej z wykorzystaniem nawozu z czerwonymi robakami, białych robaków, chleba; najłatwiej złowić drobne potomstwo, duże okazy najchętniej biorą w nocy w miejscach bez zarośli – udane nocne połowy zwłaszcza w czerwcu; aby złowić większe sztuki, warto zarzucać zestaw około dwóch metrów od miejsca nęcenia; mięso karasia bardzo smaczne; połów wymaga dużej uwagi i cierpliwości

Idealna przynęta to: