Brzanka (Barbus petenyi)

PRZYNĘTA: czerwone robaki, białe robaki, larwy chruścików, ochotniki

RODZINA: karpiowate

WYSTĘPOWANIE: rzeki Półwyspu Bałkańskiego, dorzecze Dunaju i Dniestru; w Polsce licznie w górnych odcinkach karpackich dopływów Wisły, dorzecze Sanu, zlewisko Nidy w Górach Świętokrzyskich, Pilica, Bystrzyca

SIEDLISKO: czyste rzeki o podłożu kamienistym i żwirowym, w górnym i środkowym biegu

BUDOWA ZEWNĘTRZNA: ciało wydłużone, płaskie, wrzecionowate, o średniej wielkości łuskach; otwór gębowy z grubymi wargami i dwoma parami wąsików; w odróżnieniu od brzany – płetwa grzbietowa nie jest wcięta; ubarwienie grzbietu brunatne, boki złociste, brzuch biały, a w okresie tarła różowy; charakterystyczne brunatne, nieregularne plamy na całym ciele; osiąga 25 cm długości

POKARM:drobna fauna denna, larwy chruścików, jętek, chrząszczy, latem też ślimaki; rzadziej pokarm roślinny

TRYB ŻYCIA I ROZRÓD: ryby żyjące stadnie, fizjologia rozrodu jak u brzany, tarło od maja do lipca, ikra składana w płytkiej, płynącej wodzie w pobliżu kamieni, w wodzie do 18 stopni C; samce dojrzałe płciowo w wieku 2 lat, samice – 3 lat

TECHNIKI ŁOWIENIA: zestaw gruntowy - wędzisko długości 2,7 – 3,5 m z kołowrotkiem o szpuli stałej i solidną regulacją hamulca, z żyłką 100 m 0,30-0,35

REKORDOWY OKAZ: 40 cm

PORADY DODATKOWE: obecnie w Polsce obowiązuje zakaz połowu Brzanki

Idealna przynęta to: